بررسی تجربه ی تدریس استادان دانشگاه تبریز از رویکرد معماری دانش

هدفاصلی پژوهش حاضر بررسی تجربه­ی تدریس استادان دانشگاه تبریز از رویکرد معماری دانشبود. این پژوهش از نوع کیفی و پدیدارشناسی – توصیفی بود. جامعه آماری شاملاستادان دانشگاه تبریز از دانشکده­های مختلف با گرایش­های مختلف تحصیلی بودکهحداقل پنج سال سابقه­ی تدریس داشتند. بر اساس روش نمونه­گیری هدفمند مصاحبه­هاینیمه سازمان یافته و عمیق با 16 نفر از استادان دانشگاه در به کارگیری رویکردمعماری دانش در فرآیند تدریس صورت گرفت. جهت دستیابی به روایی سؤالات مصاحبه ازنظرات استادان راهنما و مشاور استفاده شد و برای حصول اطمینان از پایایی داده­هایپژوهش از روش مطالعه­ی مکرر، مقایسه­ی مستمر داده­ها، خلاصه­سازی و دسته­بندیاطلاعات بدون اینکه داده­ها آسیبی ببینند، استفاده شد. داده­های به دست آمده ازاین مصاحبه­ها با استفاده از روش پیشنهادی کلایزی موردتحلیل قرار گرفت. سه مضمون اصلی از یافته­ها استخراج شد که عبارتند از: (الف)فرآیند آزادی، (ب) تکالیف تعاملی و (ج) و وسایل آموزشی می­باشد امّا با این حالبیشتر استادان تمایل و گرایش عمده به سمت و سوی رفتار­گرایی و تا حدودی شناخت­گراییداشتند.